নিগৰি বৈ যোৱা শব্দবোৰ

  ৰামপথাৰ - আধুনিক আৰু পুৰাতন - দুখন জগতৰ মাজত আবদ্ধ এখন গাঁও। ভৌগলিক ভাৱে এখন ভিতৰুৱা ঠাই, তথাপিও আধুনিকতাৰ পৰশে চুই যোৱা।  বৰপেটা জিলাৰ এটি প্ৰান্তত, বেকী নদীৰ পাৰৰ এখন অখ্যাত গাঁও। ইয়াত মোবাইল নেটৱৰ্ক ভালদৰেই পোৱা যাই, পিছে ৰাস্তাৰ নেটৱৰ্কটোহে বেয়া - মানে শিলগুটি দিয়া ৰাস্তা। প্ৰত্যেক নিৰ্বাচনৰ আগত ভাল ৰাস্তাৰ প্ৰতিশ্ৰুতি দিয়া হয়, পিছে সেই ৰাস্তাটো এতিয়াও হৈ উঠা নাই। গাঁওখনৰ বেছিভাগ ঘৰেই এতিয়া কংক্ৰিটৰ। বিদ্যুৎ যোগান আছে যদিও বিজুলী মাজে-মাজে বিচ্ছিন্ন হয়।  গাওঁৰ যুৱকসকলে সস্তীয়া স্মাৰ্টফোনত ইউটিউব ভিডিঅ’ আৰু ইনষ্টাগ্ৰাম ৰীল চাই সময় কটাই। মহিলাসকলেও মোবাইলৰ ব্যৱহাৰ শিকি, আত্মসহায়ক গোটৰ কাম কৰিবলৈ হোৱাটছএপ গ্ৰুপ গঠন কৰি লৈছে।  গাঁওখনত বহু বছৰৰ পৰাই হিন্দু-মুছলমান, দুয়ো ধৰ্মৰে মানুহে মিলাপ্ৰিতিৰে বসবাস কৰিছিল। কিন্তু যোৱা কিছু বছৰৰ পৰা অঞ্চলটোৰ জনগাঁথনিত যেন এক নিস্তব্ধ পৰিৱৰ্তন ঘটিছিল। নদীৰ বালিচাপৰিত কিছু সংখ্যক জুপুৰি ঘৰ গজি উঠিছিল। স্থানীয় স্কুলখনৰ নামপঞ্জীত অধিক অচিনাকি নাম ওলাবলৈ ধৰিছিল।  লাহে-লাহে গাঁওখনৰ চাহৰ দোকানৰ আড্ডাবোৰত আৰু হোৱাটছএপ ফৰৱ...

  লাহেকৈ দুৱাৰখন খুলি সি কিতাপৰ দোকানখনৰ ভিতৰলৈ সোমাই গ’ল।  সময় তেতিয়া সন্ধিয়া ৫ বাজিছে। আজি এই ঠাইত সৰুকৈ কিতাপৰ বিষয়ে এখন আলোচনাচক্ৰ আয়োজন কৰা হৈছে। সি সোমাই অহা দেখি আয়োজকজন আগবাঢ়ি আহিল। তেওঁৰ সৈতে কিছু পৰ কথা পাতি সি চকী এখনত বহিলেগৈ। আন কেইজনমান চিনাকি মানুহ চকুত পৰিল তাৰ। সি সেই কেইজনকো মাত লগালে। আলোচনাচক্ৰৰ মূল বক্তাজন তেতিয়াও আহি পোৱা নাই। সি কাষৰ চকিখনত বহা যুৱক এজনৰ লগত কথা পাতিবলৈ ধৰিলে। কিছু সময় পাছত দুৱাৰখন খুল খোৱাৰ শব্দত সি সেইফালে ঘূৰি চালে। দুগৰাকী যুৱতী সোমাই অহা সি দেখা পালে। প্ৰথম গৰাকীক সি আগতে দেখা নাই, কিন্তু তাইৰ পাছফালে থকা যুৱতী গৰাকীক দেখি তাৰ চকু থৰ লাগিল। ‘তাই ইয়াত কি কৰিছে?’ সেয়া আছিল তাৰ মনলৈ অহা প্ৰথম প্ৰশ্ন! লগৰজনীৰ সৈতে তাই সম্মুখৰ ফালৰ চকী এখনত বহিলেগৈ। সি তাইৰ পৰা প্ৰায় তিনি শাৰী পাছত বহি আছিল। তাই তাক দেখা নাই তেতিয়ালৈকে। তাইক মাতিম নে নেমাতিম ভাবি থাকোতেই আলোচনাচক্ৰৰ মূল বক্তাজন আহি পালেহি আৰু আয়োজনজনে সভা আৰম্ভ কৰাৰ কথা ঘোষণা কৰিলে। সভা আৰম্ভ হ’ল কিন্তু তাৰ মনটোহে এতিয়া অশান্ত হৈ পৰিল। সি তাইলৈ ভালদৰে চালে। তাইৰ বিশেষ পৰিৱৰ...

 ভালকৈ টোপনি ধৰা নাই তাইৰ। কিয় জানো চকু মুদিলেই তাই দেখা পাইছে এটাৰ পাছত আন এটা অদ্ভূত সপোন। বাৰে-বাৰে সাৰ পাই গৈছে তাই। আজি দিনটো তাই শিৱসাগৰত কটাইছিল। ৰংঘৰ, কাৰেংঘৰ, তলাতল ঘৰ, শিৱ দৌল, সকলোবোৰ চাই আহিছিল তাই। আহোম সাম্ৰাজ্যৰ ঐতিহ্যৰ মাজত দিনটো পাৰ কৰি আহি, তাইৰ মনত বহুতো প্ৰশ্নৰ জন্ম হৈছিল। আৰু সেইবাবেই চাগে আজি তাইৰ সপোনত অসম বুৰঞ্জীৰ কিছু ঘটনাপ্ৰবাহ বৈ গৈছেহি। ****** তাইৰ সম্মুখত সেয়া তলাতল ঘৰ। কিন্তু সেয়া আজি দেখা তলাতল ঘৰ নহয় - তাই সপোনত দেখিছে স্বৰ্গদেউ ৰুদ্ৰ সিংহৰ দিনত কাঠেৰে নিৰ্মাণ কৰা সেই ৰাজকীয় আবাস। তলাতল ঘৰৰ উপৰভাগ এতিয়া উন্মুক্ত নহয়। তাইৰ সম্মুখত এতিয়া সেই চাৰি মহলীয়া ৰাজকীয় আৱাস। তাই দেখিছে ৰজাৰ মন্ত্ৰণাঘৰ, ৰাণীৰ কক্ষ, ন্যায়সোধা ফুকনৰ বৰচৰা, ভিতৰুৱাল ফুকনৰ গোপন বৰচৰা। তাই সপোনত বিচৰণ কৰি থাকিল সেই ৰাজকীয় কাৰেঙত। তলাতল ঘৰৰ তলৰ সুৰঙ্গবোৰহে তাই দেখা নাপালে। ****** এতিয়া তাইৰ সমুখত কীৰ্তি চন্দ্ৰ বৰবৰুৱা।  খং আৰু চিন্তাৰে জৰ্জৰিত তেওঁৰ মুখমণ্ডল। স্বৰ্গদেউ ৰাজেশ্বৰ সিংহৰ দিনত তেওঁৰ অপাৰ ক্ষমতা কিন্তু তেওঁৰ সংঘাত মায়ামৰা সত্ৰৰ সৈতে। মায়ামৰীয়া মহন্ত,অষ্ট...

আবেলিৰ সময়। বেলি পশ্চিম আকাশৰ ফালে ধাৱমান। ৰঙা হৈ থকা আকাশখনলৈ চাই-চাই অন্তৰীপ লাহেকৈ ৰাস্তাৰ কাষৰ পাৰ্কখনৰ ভিতৰত সোমাল। বৰ্তমান সি কলিকতাত। দুপৰীয়া হোটেলত সোমাই, অলপ দেৰি আৰাম কৰি, এতিয়া সি খোজকাঢ়িবলৈ ওলাই আহিছে। কলিকতাত কেইদিনমান থাকিব সি। অফিচৰ কাম অলপ আছে। পাৰ্কৰ মাজেৰে লাহে-লাহে খোজকাঢ়ি সি তাৰ পত্নী কৰৱীলৈ ফোন কৰি অলপ সময় কথা পাতিলে। ফোনটো থৈ সি আৰু অলপ আগলৈ খোজ দিওতেই তাৰ নাকত লাগিলেহি সেই সুবাস। অতি চিনাকি এই সুবাস - কিন্তু আজি কিমান দিন, কিমান মাহ, কিমান বছৰৰ পাছত অনুভৱ কৰিলে সি এই সুবাস। অন্তৰীপ ৰৈ গ’ল। তাৰ চকুত পৰিল এজন মানুহে ঘাঁহ কটা সজুঁলি লৈ পাৰ্কখনৰ ঘাঁহবোৰ কাটি আছিল। দীঘলকৈ উশাহ টানি সি পুনৰ অনুভৱ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলে সেই সুবাসৰ। ঘাঁহ কটাৰ পাছত যি এক গোন্ধ আহে, এয়াই সেই সুবাস - অতি চিনাকি এই সুবাস তাৰ বাবে। তাৰ মন উৰা মাৰিল শৈশৱৰ সেই সোণালী দিনবোৰলৈ। ক্ৰিকেট ফিল্ডত কটোৱা সেই সময়খিনিলৈ। চাহ বাগিচাৰ সেউজ পৰিবেশত ডাঙৰ-দীঘল হৈছিল সি। ঘৰৰ সম্মুখতে আছিল এখন ডাঙৰ ফিল্ড। তাতেই শৈশৱৰ বেছিভাগ সময় পাৰ কৰিলে বুলি কলেও ভুল নহ’ব। সেই ক্ৰিকেট ফিল্ডখনেই যেন সেই সময়ত সিঁহতৰ জীৱন ...

 "দিদি, য়ে ফৰ্ম একবাৰ দেখিয়ে, থিক হেই না?" উপায়ুক্ত কাৰ্যালয়ৰ প্ৰথম মহলাৰ চাৰি নম্বৰ কাউন্টাৰত বহা মহিলাগৰাকীৰ ফালে ফৰ্মখন আগবঢ়াই সি কৈ উঠিল।   মহিলাগৰাকীয়ে মুৰ তুলি চাই তাৰ ফালে চালে আৰু তাৰ পাছত প্ৰায় বিৰক্তিৰে কৈ উঠিল, "তই কেতিয়াৰ পৰা মোৰ ভায়েৰ হ’লি?" দেবু থতমত খাই উঠিল। সি ভবা নাছিল মহিলাগৰাকীয়ে তেনে এটা কথা ক’ব বুলি। বেছিভাগ মহিলাক দিদি বা বহন কোৱাৰ তাৰ অভ্যাস হৈ গৈছিল, কিন্তু এনেকৈ কোনোবাই তাক কব বুলি সি ভবাই নাছিল।   সি লাহেকৈ তাৰ মাতৰ সুৰ সলাই ক’লে, "মেডাম, এবাৰ এইখন চাই দিয়ক।" তাৰ ফালে নোচোৱাকৈ এইবাৰ মহিলাগৰাকীয়ে ফৰ্মখন ল’লে।   ****** দেবু।   পেচাত সি কাঠমিস্ত্ৰি।   জন্ম বিহাৰত।   পিছে জন্মৰ ছমাহৰ পাছতে তাৰ দেউতাকে তাক আৰু তাৰ মাকক অসমলৈ লৈ আহিছিল। তেওঁ সেই সময়ত অসমতে চাহ বাগান এখনৰ কাষত থাকি কাম কৰিছিল। সেয়ে দেবু অসমতে ডাঙৰ-দীঘল হ’ল, অসমতে পঢ়িলে। হিন্দিৰ লগতে অসমীয়াও সি ভালদৰে ক’ব জানে।   পিছে খুব বেছি পঢ়া-শুনা সি নকৰিলে।   এজন কাঠমিস্ত্ৰিৰ লগত থাকি কাম শিকি লাহেকৈ সি এই পেছাত ভৰি দিলে।...

  মাজনিশালৈ আৰু কিছু সময় বাকী।   সিহঁত আজি ডিমা হাছাওৰ কেন্দ্ৰস্থল হাফলঙত।   হোটেলখনৰ চাদৰ ওপৰত বহি আছিল দুয়ো।   হোটেলৰ মালিকজনে সিঁহতৰ বাবে একুৰা জুইৰ ব্যবস্থা কৰি থৈ গৈছিল।   দূৰৈত সেয়া বৰাইল পৰ্বতমালা - আন্ধাৰৰ মাজতো ধৰিব পাৰি দূৰৈৰ সেই পাহাৰৰ উপস্থিতি।   সেই আন্ধাৰ ঠেলি কুঁৱলীৰ আৱৰণখন লাহে-লাহে আগুৱাই আহিছিল সিহঁতৰ কাষলৈ।   আজি ৩১ ডিচেম্বৰ।   কালিৰ পৰা এটি নতুন বছৰৰ আৰম্ভণি। ****** চাদৰ ওপৰৰ পৰা সি চাই আছিল চাৰিওকাষৰ ঘৰবোৰত নতুন বছৰক আদৰাৰ প্ৰস্তুতি। কোনো এঘৰত স্পীকাৰত উচ্চস্বৰে বাজি আছিল পাশ্চাত্য সংগীত। আন কিছু ঘৰ নিজান। পাহাৰৰ টিলা এটাত অৱস্থিত হোটেলখনৰ পৰা দূৰৈৰ গাৱঁবোৰো দেখা পোৱা যায়। আজি ৰাতি পিছে কুঁৱলীয়ে ঢাকি ৰাখিছে ঠাইখিনি। নিশা যিমানেই আগবাঢ়িছে, সিমানেই তলৰ সেই বগা আচ্ছাদন ঘন হৈ পৰিছে। জুইৰ উত্তাপেও ঠাণ্ডাৰ লগত যেন এক যুদ্ধত অৱতীৰ্ণ। তাই তেতিয়াও জুইৰ কাষত, সি চাদৰ এটা মূৰত - সম্মুখৰ পাহাৰলানিৰ ফালে চাই নিমগ্ন। ****** নতুন বছৰ আহিল। লগতে আহিল এক নতুন প্ৰতিশ্ৰুতি লৈ পোহৰৰ প্ৰথম কণিকাখিনি। ক...